In de klassieke wereld was het rond mythen dat het religieuze en maatschappelijk leven gestalte kreeg. De invloed van Griekse mythen reikte tot ver over Griekenlands grenzen. In deze rubriek een speurtocht naar wat daarvan voortleeft in onze cultuur.

Met Poseidon vereren schoten de Grieken niet echt op. Kon Zeus’ oudste broer zichzelf, zijn lusten, niet tot bedaren brengen, met de zee lukte hem dat helaas ook al niet. Woeste golven volgden hem en zijn paardenspan. Gelukkig schoot zoon Triton te hulp. Met zijn tors half mens, zijn onderlijf half vis, zijn schouders bedekt met purperslakken, even zachtaardig als zijn vader macho was, behoorde hij tot diens vaste gevolg, wist hij Poseidon te kalmeren, steeds als - gekerm alom - het te gortig werd.

Zo kwam het dat de zee niet slechts nam, maar ook gaf, naar het spreekwoord zegt. Zelfs de wateren na de zondvloed zond Triton weg. Geen wonder dat zeelieden die er van weten, hun klus met Poseidon via Triton klaren, van tijd tot tijd voor hulp op diens schelphoorn blazen. Al zijn er ook die menen dat tot de goden bidden bijgeloof is. Stuurlui aan wal zijn het! In nood piepen ze wel anders: bidden maakt alert. Brengen ook zij Poseidon via hem tot bedaren, leggen ook zij de zee in henzelf het zwijgen op.

Waarom Heracles, de Griekse held waar we het vast nog over zullen hebben, op de afbeelding hierboven met Triton worstelt is niet bekend. Onverstandig, zijn we geneigd te zeggen. De vaasschildering dateert uit ca. 550 voor Chr. en is te vinden in het Museo Nazionale Archeologico te Tarquinia.