In de klassieke wereld was het rond mythen dat het religieuze en maatschappelijk leven gestalte kreeg. De invloed van Griekse mythen reikte tot ver over Griekenlands grenzen. In deze rubriek een speurtocht naar wat daarvan voortleeft in onze cultuur.

Al hebben we met onze cultuur, en de invloed van de Griekse mythen daarop, de westerse cultuur op het oog, Europa vormt de zetel ervan. En Nederland maakt er deel van uit. Zozeer zelfs dat ons landje zijn identiteit, mogelijk zijn zelfstandig bestaan zelfs, aan Europa dreigt te verliezen. Een lange geschiedenis ging daar aan vooraf. Europa namelijk is vernoemd naar een Phoenicische prinses, Europa genaamd. Haar leven kende niet bepaald een ideale start. Oppergod Zeus, als stier, sierlijk in het gras gevleid, verleidde haar plaats te nemen op zijn rug. Eenmaal zat zij daar of hij rende de zee in ... Heeft Nederland de zee al die tijd buiten de deur weten te houden, zal het er, als deel van Europa, alsnog in ten onder gaan ...

Gelukkig verzwolg de zee Europa niet. Zeus kwam in Kreta weer aan land. Daar kreeg het stel drie zonen. Waaronder Minos, de vader van Ariadne, over wie wij het nog zullen hebben. Het was vanuit de Minoïsche beschaving, vanuit Kreta, en de daaropvolgende Myceense beschaving, dat de Griekse mythologie tot bloei kwam, Europa onder haar ban bracht. Talloze zegswijzen - neerslag van oeroude levenservaring - en begrippen uit onze omgangstaal getuigen daarvan. Universeel, tijdloos.

De naam van ons continent, hoewel de herkomst ervan ook anders wordt geduid, is daar een voorbeeld van. De prachtige afbeelding tenslotte is van de hand van Gustave Moreau (1826-1898), niet de enige kunstenaar die zich liet inspireren door de Griekse mythologie. Sinds onheuglijke tijden vormen haar verhalen een onuitputtelijke bron voor literatuur en kunst.