In de klassieke wereld was het rond mythen dat het religieuze en maatschappelijk leven gestalte kreeg. De invloed van Griekse mythen reikte tot ver over Griekenlands grenzen. In deze rubriek een speurtocht naar wat daarvan voortleeft in onze cultuur.

Cupido, ons zoetige plaatjesjochie, mocht dan genoegen scheppen in de verwarring die hij met zijn pijlen zaaide, aan het begin van zijn loopbaan was hij nog een hartstochtelijke jongeman, zélf met de liefde bezig, zoals het jongelingen betaamt. Met zijn naam, Eros, later Amor, staat hij model voor hoe de wondere wereld van de liefde werkt. Niet voor niets heet zijn geliefde Psyche. Arme ziel: het eerste wat we over haar vernemen is dat liefde blind is. Eros verbiedt Psyche een blik op hem te slaan. Aphrodite, zijn moeder, is degene die daar achter zit. Zoals alle schoonmoeders ná haar heeft zij moeite haar zoon af te staan.

Natuurlijk kijkt Psyche toch, stiekem met een olielamp. Och heden, een druppel olie valt op zijn gelaat. Eros wordt wakker en verdwijnt. Wanhopig op zoek naar hem, klopt Psyche bij Aphrodite aan. Hoe jaloers zij ook is, als godin van de liefde geeft Aphrodite haar een kans. Psyche moet zaden sorteren, aan vervaarlijke rammen wol ontfutselen, een flesje vullen, met water uit een woeste rivier. In de onderwereld op zoek naar een doosje zalf, mag zij zich door geweeklaag niet laten vermurwen. Alles lukt, zelfs dat (*). Helaas, aan de zalf ruiken, haar óók verboden, kan zij niet laten. Waarmee Psyche haar kans Eros terug te zien op het laatste moment verspeelt.

Gelukkig streken de goden over hun hart. Uit bewondering voor haar verenigden zij het stel. Pas na beproevingen is het dat de liefde werkt, het is maar dat u het weet. Het tafereel hierboven, van de hand van Jocopo Zucchi (1589), is te bewonderen in Galleria Borghese te Rome. Wie niet naar Rome wil, gaat er maar met de muis over.