In de klassieke wereld was het rond mythen dat het religieuze en maatschappelijk leven gestalte kreeg. De invloed van Griekse mythen reikte tot ver over Griekenlands grenzen. In deze rubriek een speurtocht naar wat daarvan voortleeft in onze cultuur.

Niet voor niets stipten we, toen we het over Apollo hadden, diens affaire met Daphne aan. Een verhaal, te mooi om niet te vertellen. Temeer omdat het een belangrijk thema uit de Griekse mythologie betreft: fugit amor, liefde die vlucht (*), een thema dat we al eerder - bij Orpheus en Persephone - tegenkwamen. Dat Apollo’s liefde niet beantwoord werd, was zijn eigen schuld. Na het doden van de Python, bewaker van Gaia’s heiligdom, liep hij trots rond. Net op dat moment kwam daar broertje, Cupido, aan. Dus dan nog maar een schepje er bovenop. “Terwijl ik de wereld red, houd jij je met onnozele pijlen bezig”, was wat hij minachtend zei.

Dat nu had Apollo beter niet kunnen zeggen. Twee pijlen schoot broerlief af. De ene, van goud, scherp gepunt, wakkerde de liefde aan. Apollo, vol erdoor getroffen, werd prompt verliefd. Een waternimf in zijn buurt stal zijn hart. Daphne was haar naam. Voor haar had Cupido zijn tweede pijl bewaard. Bot en van lood, was het er een die louter afkeer bracht. Gek van liefde achtervolgde Apollo haar. Bijna haalde hij haar in, zijn arm reikte naar haar uit. Verstard van angst wenste Daphne zich van haar menselijke gedaante bevrijd. Haar armen werden takken, haar benen stam ... Als laurier kennen we haar sindsdien, haar gebladerte als lauwerkrans.

Het hierboven weergegeven tafereel is van de hand van Carlo Maratta (17e eeuw). Links Apollo. Naast de lier behoren ook pijl en boog tot diens attributen. Net als bij broertje Cupido. Hoog in de boom, half op de vlucht, kijkt hij vergenoegd toe. Het werk is te bewonderen in het Royal Museums of Fine Arts te Brussel.