In de klassieke wereld was het rond mythen dat het religieuze en maatschappelijk leven gestalte kreeg. De invloed van Griekse mythen reikte tot ver over Griekenlands grenzen. In deze rubriek een speurtocht naar wat daarvan voortleeft in onze cultuur.

Wie na Procrustus’ bed benieuwd is in welk avontuur we nu weer belanden, moeten we helaas teleurstellen. Met deze intermezzo, gewijd aan de invloed van de Griekse mythologie op literatuur en kunst, sluiten we onze serie af. Beroemde verhalen werden destijds niet alleen verteld, vaker nog werden ze verbeeld. Gebeeldhouwd, geschilderd, op schrift gesteld, herverteld, ten tonele gevoerd, in opera’s bezongen. De grote thema’s uit de klassieke mythologie werden onuitputtelijke inspiratiebron voor literatuur, muziek, beeldende kunst en theater (*). Tot op de dag van vandaag.

Tot op de dag van vandaag? Inderdaad! Herhaling van zetten? Oude wijn in nieuwe zakken? Nee, iedere tijd legt eigen accenten, komt tot eigen interpretaties. Neem nu Odysseus, welbekend vanwege zijn paard van Troje. Was hij aanvankelijk een vindingrijke held, in de middeleeuwen vond men hem een schurk, vroeg men zich af waarom hij er zo lang over deed, terug naar huis, naar Ithaca (**). Thans staat hij model voor de queeste naar onszelf. Een reis die je niet moet overhaasten, aldus de dichter Kafavis in diens beroemde ‘Ithaca’.

Steeds worden ze in nieuwe jasjes gegoten, de verhalen van weleer, zoals Beeldengalerij ‘Het Depot’ te Wageningen toont. Ook daar zien we hoe Zeus, vermomd als stier, Europa ontvoert (***). Enthousiast is zij niet, ze hangt er slapjes bij. Het is alsof beeldhouwer Emile van der Kruk de politieke realiteit weergeeft.