Hoe ze, na hun grotavontuur, in de bioscoop waren beland, Olifant had geen idee. Op het witte doek een vosje en een meisje. Nieuwsgierig benaderen zij elkaar, een beetje angstig ook. Eenmaal met elkaar vertrouwd worden zij speelkameraadjes. Dan wil vosje méér, argeloos lokt hij het meisje naar zijn ondergronds domein.

Angstig donker is het daar, gelukkig dient zich een uitgang aan. De nare ervaring spoedig vergeten, herhaalt zich hun spel. Tot het meisje vosje háár wereld in lokt. Haar kamerdeur valt in het slot, het raam is dicht, benauwd springt vosje er doorheen ... Glasgerinkel in audio sound, olifant, in slaap gedommeld, schrok er wakker van.