Onder de indruk van de vriendschap tussen vosje en het meisje - twee werelden apart en toch kon het, net als tussen Indra en hem - wachtte olifant tot ook Indra naar buiten kwam. Niet Indra maar de bioscoopjuf kwam daar aan. ‘De film is echt uit nu, er is niemand meer binnen, heb een briefje voor je, van de man op wie je wacht’.

Olifant wist hoe laat het was. Indra, niet goed in afscheid nemen, was in het schemerdonker van de film stilletjes vertrokken. Gelukkig niet voor goed, zoals olifant wist. ‘Heb genoeg van de wereld gezien, op onze milieu-inspectiereis’, was wat op het briefje stond. ‘Dank, beste vriend, voor je trouw. Het is aan de mensen, de lezers, nu.’