"Ik leg het hem straks wel uit, dat van die kameel en het oog van de naald", dacht olifant. Fluks zette hij de pas er weer in. Tot ze in een zompig landje kwamen. Een en al geklapwiek en gekwaak was het daar. Een zwerm vogels vloog over hen heen, de voorste keerde plotseling om, streek voor Indra neer.

“Voor rot gans maken de mensen ons uit”, klaagde zij. “We bederven hun wei, ze schieten ons af. Ze vergassen ons zelfs, net zoals ...". Gans maakte haar zin niet af. "Een hard gelag, niet wij zijn met teveel, maar zij. Terwijl wij uit onszelf terug naar Siberië gaan, ieder jaar...”. Indra was weer bij de les.