VERGETEN WIE HIJ IS EN WIE WIJ

Het was een sterke knaap (bala: sterk), die Balarama. Iedereen keek met plezier (rama: vreugde) naar hem uit. Samen groeiden zij op. In het lieflijke Vrindavan. Al kon hij het goed vinden met zijn jongere broer, een beetje jaloers op hem, dat was Balarama soms wel.

Stookt meestal de oudere de jongere op, bij hen was het andersom. Dan kreeg hij, Balarama, de schuld. Moest hij nog op hem passen ook. 'Dat gaat een keer mis, daar kun je op wachten', horen wij u al zeggen. En jawel hoor. Op een dag, het had net geregend, broertje zat op straat, lekker in de plassen te kliederen ... opeens werd het verdacht stil om hem heen.

Balarama rende naar huis. 'Moeder, Krishna zit modder te eten'. Al was het uit bezorgdheid dat hij het zei, Yashoda wist: er zat ook een tikkeltje klikken bij. 'Hoewel, met Krishna weet je het nooit, dus snel naar hem toe', ging door haar heen. 'Spuug uit die modder, laat kijken, doe open je mond'.

Precies daarop had het joch gewacht. Waren ze weer eens vergeten wie hij werkelijk was. Dus deed hij wat zijn moeder vroeg. Liet haar kijken in zijn mond ... Daarin de zon, de maan, de zee, plus alles wat op aarde leeft. Zelfs ook hij en zij. En hoe zij keek in zijn open mond ... Opeens wist Yashoda het weer, wie hij was. En wie zij (als hij).

Waarmee we nog eens beklemtoond zien hoe Krishna pendelt. Pendelt tussen zijn menselijke en zijn goddelijke aard. Of ook wij zijn als hij, en dat net als Yashoda steeds weer vergeten, dat zoekt u zelf maar uit. Ook zonder diepere betekenis zijn het mooie verhalen. Wilt u ze blijven volgen, klik dan af en toe op www.yoga-intervision.com/productions.html. Of geef uw emailadres door aan join@yoga-intervision.com. Dan sturen wij u de afleveringen per mail.