In de klassieke wereld was het rond mythen dat het religieuze en maatschappelijk leven gestalte kreeg. De invloed van Griekse mythen reikte tot ver over Griekenlands grenzen. In deze rubriek een speurtocht naar wat daarvan voortleeft in onze cultuur.

“Eerst wilde ik mijn kant van het verhaal niet vertellen. Eeuwenlang was ik het geweest die, nieuwsgierig, de doos opende, ellende over de wereld had uitgestort, terwijl het Epimetheus was die dat deed. Je weet wel, die van ‘eerst doen en dan pas denken’. Niet aan mij, Pandora, maar aan hem had Zeus de doos gegeven. Ik zie hem er nog mee aan komen. ‘Voor jou, liefste, omdat ik van je houd’, zei hij er bij. Het was voor het eerst dat ik zo iets hoorde. Voor het eerst dat een man zo iets zei. Ik bezweek. Hij en ik, we werden het eerste mensenpaar.”

“Terwijl iets in mij zei: niet op in gaan, niet aannemen die doos. Meteen met cadeaus aan komen zetten, dan klopt er iets niet. Onwillekeurig maakte ik een afwerend gebaar. In zijn eer aangetast opende Epimetheus toen zélf de doos. Dat nu had hij niet moeten doen, de geschenken er in - gezondheid, voedsel, vrede en wat al niet - vlogen er uit. Net toen, als laatste, de hoop wilde ontsnappen, herstelde ik van de schrik. Hup, de deksel er gauw weer op. Hadden we tenminste nog hoop, de hoop te herwinnen wat verloren was gegaan … Waar Epimetheus intussen was? In geen velden en wegen meer te bekennen, de angsthaas.”

Het heeft lang geduurd, te lang eigenlijk, voor Pandora durfde te vertellen hoe het destijds werkelijk ging. Wordt eindelijk de man-vrouwverhouding eens wat rechtgezet. De doos op de afbeelding - van de hand van Matrijs van Merg - volgt nog de meest gangbare versie van het verhaal. Ga maar eens met de muis over de inhoudsopgaaf op de doos.