In de klassieke wereld was het rond mythen dat het religieuze en maatschappelijk leven gestalte kreeg. De invloed van Griekse mythen reikte tot ver over Griekenlands grenzen. In deze rubriek een speurtocht naar wat daarvan voortleeft in onze cultuur.

Wilde de kuise Artemis niet worden bespied, als dat voor iemand gold dan was dat wel voor Zeus. Zeker wanneer hij op liefdespad was. Hera, zijn vrouw, mocht er eens achter komen. Vermommingen te over. Denk maar aan hoe hij als bevallige stier de schone Europa schaakte, we begonnen er onze serie mee. Kon Zeus Europa nog op die manier bedriegen, met Europa’s nichtje, Semele, zal dat niet lukken, is wat de boef zich realiseert. Als gewone sterveling, schoon van lijf en leden, dingt hij om haar hart, deelt hij haar sponde. Dan opeens - er blijft iets wringen - dringt tot Semele door dat het Zeus is die haar bemint, al is zij er niet zeker van.

“Toon je in al je luister”, vraagt zij hem, wat hij niet doet. Semele’s vragen wordt smeken, haar smeken angstig dreigen. “Zo niet, dan kun je vertrekken, al kost me dat mijn hart”. Van haar liefde, zo intens, haar vastberaden wens, heeft Zeus niet terug. Verzengend helaas is zijn schittering, Semele verbrandt, met haar haast ook het kind waarvan zij zwanger is. Snel snijdt Zeus zich een opening in zijn dij, plant daar het joch in wording in, voldraagt zo haar zwangerschap. Eenmaal zo ver opent Zeus zelf zijn dij. Dionysos wordt geboren, dubbel zoon van Zeus, we zullen nog van hem horen. Al was het maar als Bacchus, zijn Romeinse variant.

Op de vaasschildering - herkomst en datum onbekend - zien we dat de opgeschoten boreling al een wijnroemer in zijn hand heeft. En wijnranken, die hij spoedig planten zal. Dionysos is niet de enige onder de goden die kan bogen op een bijzondere geboorte, er zijn er heel wat meer. Daaronder Athena, zoals we spoedig zullen zien.