In de klassieke wereld was het rond mythen dat het religieuze en maatschappelijk leven gestalte kreeg. De invloed van Griekse mythen reikte tot ver over Griekenlands grenzen. In deze rubriek een speurtocht naar wat daarvan voortleeft in onze cultuur.

Wie de draad van ons verhaal - notabene richting Ariadne’s draad - even kwijt is hoeft zich niet te schamen. Het is de schuld van de goden. Tot nu toe slechts verwikkeld in onderling gedoe, gaat het stelletje ongeregeld zich ook nog eens met het mensenvolk bemoeien. Dat maakt de verhalen weliswaar spannender, ze worden er ook ingewikkelder door. De goden interveniëren namelijk niet rechtstreeks, ze gebruiken er helden voor (*). In ruil voor eeuwige roem zijn die daar graag toe bereid. Een nieuw genre verhalen komt in zwang, over beproevingen die zij hebben te doorstaan, verhalen waaraan de mens zich maar te spiegelen heeft (**).

Daarmee kom ik op een moeilijk punt: het zijn allemaal mannen, die helden. Hadden in de tijd van de goden alléén, de vrouwen onder hen nog allure en eigenheid - de mannen waren hun speelbal slechts soms - de man-vrouwverhouding is nu uit haar evenwicht. De vrouw is hooguit helpster, eenmaal van haar geprofiteerd, als station door de held gepasseerd, als zij niet al als diens beproeving figureert (***). Duizendmaal excuus dus, ook voor mij als man, dat we onze serie vervolgen. En vertellen hoe Ariadne, met een magisch zwaard en een kluwen wol, Theseus in zijn strijd met de Minotaurus hielp. Maar dat de volgende keer.

Waarna Theseus haar niet meer nodig heeft. Onderweg naar huis, naar Athene, laat hij haar, door slaap overmand, op het eiland Naxos achter. Dionysos, herkenbaar aan zijn wijnrankkroon, aan wie zij als bruid was beloofd, wacht haar daar op. Zoals op de afbeelding van de hand van Louis le Nain (begin 17e eeuw), is te zien.