|
Mahishasuramardini |
|
Naast goden kent het hindupantheon demonen, asura's genaamd. Zoals Bhasmasura uit de vorige aflevering. En diens trawanten uit de aflevering dáárvoor. Verwikkeld in een eeuwige strijd representeren de goden goed, de demonen kwaad. Al overwinnen de goden iedere keer, steeds steken de asura's hun kop weer op. Hoe dat komt, daarover nu. En over hoe het weer een zij is die de wereld redt en niet een hij.
WEND JE TOT HAAR IN GEVAL VAN NOOD
Waarom de asura's nooit helemaal verdwijnen? De goden houden hen, daarmee het kwaad, zélf in stand. Logisch: zonder kwaad geen goed. Zonder demonen geen goden. Geïmponeerd door hun ascese belonen zij de asura's keer op keer. Zo ook Mahisha, met zijn buffellijf (mahish: buffel; asura: demon) de vervaarlijkste demon ooit. Ditmaal was het Brahma die de ascese beloonde. Onkwetsbaar voor mannen werd hij, Mahisha. Vragen om onkwetsbaarheid voor vrouwen was hem te min. Geen god, geen mens, geen dier, geen mannelijk wezen kon hem nog doden. Zijn macht steeg hem naar zijn hoofd. Zoals het met demonen en macht nu eenmaal gaat. De aarde nog niet onder zijn heerschappij, of Mahisha viel de hemel aan. De goden verdreven, liepen te hoop.
Durga |
|
Als man kansloos, waagden zij er toch hun vrouwen niet aan. Dus Vishnu om raad gevraagd. "Onze energie krégen we van haar, laten we die bundelen, dan géven we ze háár. Zij overwint Mahisha met gemak." Als bliksemschichten begonnen ze te stralen, van energie te knetteren, de goden. Een oerkreet weerklonk. Daar was zij: Mahishasuramardini, killer van Mahishasur, wonderschoon, tienarmig, belichaming van het beste van elk van hen, voorzien van hun wapens, onverschrokken rijdend op een leeuw ... Het gevecht barstte los. Durga - want zij was het - overwon. Onthoofdde de boef. Niet zonder slag of stoot. Bards moeten wat te vertellen hebben, nietwaar. Dansers te dansen, zangers te zingen, kunstenaars te verbeelden. Hun variëteit daarbij is groot, hun boodschap steeds dezelfde: al ben je man, al ben je groot, wend je tot haar, in geval van nood.
Ingetogen kalmte, ook wanneer zij gewelddadig optreedt, kenmerkt Durga. Op haar gelaat: geen spoor van angst, geen spoor van woede. Ooit een man zo zien vechten? Durga in ruste - in India verreweg de populairste afbeelding van Devi Mata (Godin Moeder) - berijdt geen leeuw, maar een tijger. In plaats van tien armen heeft zij er acht. Schild en speer ontbreken. Die zijn nu overbodig. Op YouTube een prachtige Durga-smeekbede. Volgende keer verder met Krishna's lotgevallen. Bent u hem intussen een beetje vergeten, klik dan op www.yoga-intervision.com/deities-ov.html. Voor onze overige producties, klik op www.yoga-intervision.com/productions.html.
| Namaste, gegroet zij uw onsterfelijke ziel. Uw vriend Muraliprabhu (Anthony Draaisma).
|
| |
